Czym charakteryzuje się starzejąca się skóra?
Skóra starzejąca się charakteryzuje się wieloma objawami. Charakteryzuje się utratą objętości skóry właściwej i zmniejszeniem jej grubości. Ponadto, w starzejącej się skórze dochodzi do zmniejszenia liczby komórek tucznych i zmniejszenia przepływu krwi. Zmiany te wpływają niekorzystnie na reakcję skóry.
Aktywność AP-1
Starzejąca się skóra charakteryzuje się zmniejszoną syntezą kolagenu i proliferacją fibroblastów. Proces ten związany jest ze zwiększoną produkcją metaloproteinaz macierzy, takich jak MMP-1. Enzymy te degradują kolagen, hamując jego syntezę. W starzejącej się skórze występuje również podwyższony poziom aktywności AP-1.
W skórze promienie UV uszkadzają kolagen i wyzwalają ekspresję genów MMP. Promienie UV stymulują c-jun i c-fos, które razem tworzą białko aktywujące-1 (AP-1). AP-1 aktywuje geny MMP, aby pobudzić kolagenazę i żelatynę, które rozkładają tkankę łączną.
Starzejąca się skóra charakteryzuje się również utratą funkcji barierowej. Jej odbudowa jest opóźniona u osób starszych, co czyni ją podatną na oportunistyczne zakażenia skóry. Suchość związana z wiekiem prowadzi również do powstawania zmarszczek i szorstkości skóry. Ponadto, zaburzenie funkcji bariery skórnej może prowadzić do innych problemów, w tym hiperpigmentacji i hipopigmentacji. Może również prowadzić do powstawania łagodnych nowotworów.
W starzejącej się skórze wykazuje się zwiększoną aktywność AP-1, co wiąże się ze skórą profibrotyczną. Ponadto w skórze tej obserwuje się zmniejszoną zdolność adipogenną fibroblastów skórnych, co upośledza odporność skóry wspomaganą przez adipocyty.
Na starzenie się skóry związane z wiekiem wpływają procesy starzenia wewnętrznego i zewnętrznego. Wewnątrzpochodne starzenie się skóry jest spowodowane zmianami fenotypowymi w komórkach skórnych, natomiast zewnątrzpochodne starzenie się skóry jest spowodowane zmianami w składnikach macierzy zewnątrzkomórkowej, takich jak kolagen i elastyna. Zmiany te skutkują zmniejszeniem elastyczności i kruchości tkanek łącznych skóry właściwej.
Ekspresja MMP
MMPs to grupa białek, które odgrywają ważne role w skórze. Są one wydzielane przez komórki skóry i ulegają upregulacji pod wpływem promieniowania UVB. Wiadomo, że UVB zwiększa poziom MMP-2 i MMP-9. Ponadto długotrwała ekspozycja na UVB zwiększa poziom AP-1, NF-kB i czynników transkrypcyjnych związanych z NF-kB. Ostatecznie może to prowadzić do fragmentacji ECM rogówki podczas fotostarzenia. Konieczne są dalsze badania, aby dowiedzieć się więcej o tym procesie.
Poza ekspozycją na promieniowanie UV, starzenie się jest wieloczynnikowym procesem obejmującym czynniki komórkowe i molekularne. Skóra jest uważana za idealny model narządu do badań nad starzeniem. Skóra ulega wewnętrznemu pogorszeniu wraz z wiekiem, jak również zewnętrznemu pogorszeniu wywołanemu przez promieniowanie ultrafioletowe i choroby związane z wiekiem.
Rodzina MMP odgrywa ważną rolę w regulacji wielu procesów biologicznych, w tym przebudowy macierzy zewnątrzkomórkowej (ECM). Regulacja ECM jest kluczowa dla rozwoju i homeostazy tkanek. Proteazy są zaangażowane w ten proces, a dysregulacja może prowadzić do przedwczesnego starzenia się.
Ostatnie badania z wykorzystaniem zmutowanych izoform MMP-1 wspierają koncepcję, że MMP są produkowane podczas fotostarzenia. Wyniki te są zgodne z koncepcją, że skóra fotostarzona ma wyższy poziom ekspresji MMP, co może tłumaczyć wyższy poziom uszkodzeń oksydacyjnych.
Obwisła skóra
Główną przyczyną obwisłej skóry jest rozpad włókien elastyny w obrębie skóry. Rozpad ten sprawia, że skóra jest bardziej delikatna, co powoduje jej rozciąganie i wiotczenie. Jest również bardziej podatna na zasinienia i rozdarcia. Dłużej też trwa proces gojenia.
Głębsze zrozumienie fizjologicznych podstaw starzenia się skóry ułatwi leczenie następstw starzenia się skóry. W krajach uprzemysłowionych średnia długość życia wzrasta i przewiduje się, że do 2025 r. przekroczy 100 lat.1. Kobiety żyją dłużej i mogą spodziewać się, że jedną trzecią swojego życia spędzą w okresie menopauzy. Podczas gdy nasze ciała są niesamowicie wytrzymałe, skóra jest najbardziej widocznym wskaźnikiem naszego wieku.
Skazy
Z wiekiem nasza skóra się zmienia i możemy zacząć zauważać skazy. Niektóre z nich są nieszkodliwe, ale inne mogą być bardziej problematyczne. U osób starszych często pojawiają się znamiona i brodawki, czyli brązowe guzki, które czasem mogą przypominać raka skóry. Ponadto, z wiekiem skóra staje się cieńsza i bardziej krucha, przez co jest bardziej podatna na urazy. Z wiekiem skóra traci ochronną warstwę tłuszczu, co sprawia, że jest bardziej podatna na pęknięcia i stany zapalne. Nawet drobne urazy skóry mogą powodować powstawanie tych skaz.
Starzenie się skóry to skomplikowany proces biologiczny, który przebiega w różnym tempie u różnych osób. Składa się na niego wiele czynników, w tym zmiany w metabolizmie komórkowym i gromadzenie się szkodliwych produktów. U kobiet poziom estrogenów odgrywa istotną rolę w utrzymaniu integralności skóry, a spadający poziom estrogenów może powodować przedwczesne starzenie się. Do starzenia się skóry przyczyniają się również czynniki zewnętrzne, pochodzące ze środowiska.
Z wiekiem nasza skóra traci znaczną ilość swoich melanocytów. Powoduje to, że skóra staje się bledsza, cieńsza i mniej pigmentowana. Szczególnie w miejscach narażonych na działanie promieni słonecznych mogą powstawać plamy barwnikowe. Zmniejsza się również elastyczność i wytrzymałość skóry, a naczynia krwionośne stają się kruche. Może to prowadzić do powstawania siniaków i krwi pod skórą, które mogą przekształcić się w naczyniaki wiśniowe.
Rumień
Choć wielu z nas kojarzy starzejącą się skórę z rumieniem, istnieje wiele innych przyczyn powstawania tej cechy. Może być również wywołany przez niektóre leki. Ostre zakażenie opryszczką, na przykład, może powodować rumień. W najgorszych przypadkach rumień może doprowadzić do wtórnego zakażenia.
Erythema multiforme jest rodzajem wysypki, która wynika z odpowiedzi immunologicznej na infekcję wirusową. Zazwyczaj objawia się jako mała, okrągła wysypka lub pęcherz. Może dotyczyć osób w każdym wieku, ale najczęściej występuje u młodych dorosłych w wieku od 20 do 30 lat. Mężczyźni są bardziej narażeni na wystąpienie rumienia niż kobiety.
Rumień jest częstym objawem starzenia się skóry, szczególnie na twarzy. Jest to również znak ostrzegawczy, że stan Twojej skóry zaczyna się pogarszać. Wraz ze starzeniem się organizmu, Twoja skóra zaczyna się niszczyć, czego efektem są zmarszczki, drobne linie i bruzdy. Zmiany te są przyspieszane przez mimikę twarzy i fotouszkodzenia. Skóra staje się również słaba i wiotka.
Rumień jest objawem starzejącej się skóry i należy się nim niezwłocznie zająć. Proces starzenia się skóry może być bardzo stresujący, co sprawia, że psychologiczne żniwo choroby jest jeszcze bardziej odczuwalne. Oprócz raka skóry, zaburzenia starzenia się skóry są powszechne wśród osób starszych i często mają negatywny wpływ na jakość życia danej osoby. Dlatego zrozumienie podstawowych procesów fizjologicznych starzenia się skóry jest niezbędne, aby zapewnić skuteczność przyszłych terapii.
Komórki Langerhansa
W procesie starzenia skóra traci komórki Langerhansa, które są wyspecjalizowanymi komórkami odpornościowymi. W normalnych warunkach znajdują się one wśród keratynocytów warstwy kolczystej (stratum spinosum). Komórki te wyrażają ograniczoną liczbę antygenów, ale są silnymi stymulatorami reakcji mieszanych limfocytów. Antygeny powierzchniowe komórek Langerhansa różnią się od antygenów komórek dendrytycznych krwi.
Objawy histiocytozy komórek Langerhansa różnią się u poszczególnych osób. Niektóre przypadki tego schorzenia zagrażają życiu. Jeśli choroba dotyczy płuc, może prowadzić do usztywnienia tkanki płucnej, co może utrudniać oddychanie i zwiększać ryzyko infekcji. Może również powodować hematopocytozę, chorobę charakteryzującą się zmniejszoną liczbą komórek krwi. Pacjent może również odczuwać zmęczenie i częste infekcje.
Wiele czynników może wpływać na strukturę skóry właściwej, w tym na obecność komórek Langerhansa. Przewlekła ekspozycja na promieniowanie ultrafioletowe jest najważniejszym czynnikiem przyczyniającym się do zewnątrzpochodnego starzenia się skóry. Wykorzystując pięć niezależnych próbek całej skóry od męskich dawców, autorzy byli w stanie zbadać wpływ ekspozycji na promieniowanie UV na ludzkie fibroblasty skórne.
Promieniowanie UV indukuje szereg genów regulujących aktywność komórek Langerhansa w skórze. Ekspozycja na UV zwiększa produkcję reaktywnych form tlenu (ROS) w ludzkiej skórze. Cząsteczki te uszkadzają DNA w mitochondriach i są związane z procesem starzenia.
Podobne tematy